fbpx

Stomatologia zachowawcza

Laseroterapia

Lasery stosuje się w medycynie od roku 1970. W stomatologii pierwsze lasery CO2 pojawiły się w latach 80-tych. jako środek do opracowywania tkanek miękkich. W latach 90-tych powstały pierwsze, dedykowane stomatologii lasery i od tego czasu ich zastosowanie w leczeniu chorób jamy ustnej stale rośnie. Dzięki nim możliwe jest szybkie oraz precyzyjne przeprowadzenie wielu zabiegów, a także zmniejszenie lub likwidacja odczuwania bólu.

Zastosowanie lasera w stomatologii

Laseroterapia poprawia terapeutyczne efekty zabiegów i znacząco zmniejsza ryzyko infekcji. Odpowiada za szybszą regenerację uszkodzonych tkanek, a przy tym jest zabiegiem nieinwazyjnym i całkowicie bezbolesnym.

W naszej klinice laser ma zastosowanie w przypadkach:

  • Regeneracji komórek
  • Grzybicy jamy ustnej
  • Zapalenia miazgi, okostnej, zębodołu, zatok
  • Zapalenia ślinianek
  • Zmniejszenia bólu i obrzęku przy złamaniu szczęki
  • Chorób dziąseł, przyzębia i błony śluzowej
  • Przyspieszenia produkcji przeciwciał i gojenia zębodołu po ekstrakcji
  • Przyspieszenia gojenia po zabiegach chirurgicznych, przeszczepach i implantach
  • Wspomagania leczenia endodontycznego

Możliwości laseroterapii są naprawdę duże. Obecnie działanie lasera wykorzystuje się w niemal wszystkich dziedzinach stomatologii. Laseroterapia:

  • Zmniejsza krwawienie, łagodzi objawy bólowe oraz likwiduje ogniska zapalne
  • Wspomaga leczenie nerwobólów
  • Ma właściwości sterylizujące, dzięki temu działa przeciwzapalnie i przeciwobrzękowo

Zalety laseroterapii

Stosowanie laserów w stomatologii ma wiele zalet. Wśród nich można wymienić:

W zabiegach na tkankach miękkich:

  • Mniej obfite krwawienie w trakcie zabiegu
  • Działanie bakteriobójcze
  • Mniejsze prawdopodobieństwo konieczności zakładania szwów
  • Mniejsza szansa powstawania blizn
  • Mniejszy obrzęk po zabiegu
  • Mniejszy ból zarówno w trakcie, jak i po zabiegu
  • Ograniczenie użycia antybiotyków

W zabiegach na tkankach twardych:

  • Selektywne usuwanie tkanek zmienionych próchnicowo
  • Eliminacja kontaktu narzędzi z tkankami w trakcie preparacji
  • Zmniejszenie dolegliwości bólowych Pacjenta
  • Zmniejszenie dyskomfortu psychicznego Pacjenta w trakcie opracowywania szkliwa i zębiny